Dlaczego dziecku należy stawiać granice?

Drogi Rodzicu być może zastanawiałeś się nad sensownością stawiania dziecku granic i do końca nie czujesz się przekonany aby to czynić, a może brakuje Ci motywacji i determinacji do wprowadzenia ich w codzienne życie. Warto się nad tym poważniej zastanowić i poczynić kilka refleksji w tym temacie.

Oto kilka powodów dlaczego granice w życiu dziecka są tak ważne:

• Dają poczucie bezpieczeństwa 

• Uczą odpowiedzialności oraz umiejętności odraczania natychmiastowego zaspokajania swoich potrzeb 

• Uwrażliwiają na potrzeby innych 

• Pomagają w poznawaniu świata i stawaniu się samodzielnym 

• Wpływają na rozwój kompetencji społecznych. Dziecko dużo łatwiej radzi sobie w relacjach rówieśniczych i w większym stopniu rozumie sytuacje społeczne. 

Dlaczego rodzice nie stawiają prawidłowo granic swoim dzieciom?

Oto najważniejsze powody:

• Brak właściwego wzorca w okresie własnego dzieciństwa. Rodzice, którzy wzrastali np. w zbyt rygorystycznym domu teraz mogą chcieć oszczędzić swojemu dziecku tego co sami przeżyli i podchodzą do wychowywania bezstresowo, zmniejszają wymagania i poszerzają granice. 

• Brak czasu, nadmiar obowiązków, zmęczenie często powoduje, że rodzic pozwala dziecku na całkowitą lub znaczną swobodę w podejmowaniu decyzji, nie dopilnowuje jak syn czy córka wywiązują się ze swoich zobowiązań, nie wyciągają konsekwencji, bo tak jest po prostu wygodniej. 

• Niedojrzałość rodziców, która może wynikać z choroby psychicznej albo własnych lęków, czy niskiego poczucia własnej wartości. Rodzic może się obawiać niezadowolenia swojego dziecka i wierzyć w przekonanie, że nie powinno nigdy płakać lub być smutne. 

• Brak właściwych więzi małżeńskich, wspólnego podejścia do wychowywania, sprawowanie naprzemiennej opieki nad dzieckiem sprawiają, że określenie jasnych i niezmiennych granic staje się bardzo trudne do zrealizowania. 

• Obecność w rodzinie dziecka niepełnosprawnego lub przewlekle chorego może powodować, że rodzic poszerza granice, aby oszczędzić przykrości dziecku. Nie jest to prawidłowa postawa, która zamiast pomagać w konsekwencji generuje następne problemy. 

Jak dziecko nauczyć zdrowych granic – od czego zacząć?

• Wprowadzaj jasno określone i zrozumiałe dla dziecka zasady odnoszące się do codziennych sytuacji. Zamiast mówić do dziecka „bądź grzeczny” lepszy efekt przyniesie komunikat np. „pochowaj kredki i zeszyty do plecaka” lub „nie przeszkadzaj mamie, gdy rozmawia przez telefon”. 

• Konsekwentnie przestrzegaj wykonania tego na co się z dzieckiem umawiasz, np. syn ma przyjść do domu o 22.00, więc mu nie pobłażaj gdy przychodzi pół godziny później bez zasadnego wytłumaczenia. Zasady można spisać w formie kontraktu i w chwilach trudnych się do nich odwoływać. 

• Wyznaczaj granice i obowiązki adekwatne do wieku dziecka, np. nie oczekuj aby siedmiolatek odrabiał lekcje przez dwie godziny bez przerwy albo żeby jedynym obowiązkiem piętnastolatka było wyniesienie śmieci raz na tydzień. 

• Dawaj dobry przykład dziecku. Nie liczą się słowa, a twoje czyny. Jeśli wymagasz aby dziecko miało porządek w swoim pokoju, ty także musisz sprzątać u siebie. Jeśli dziecko ma się wyrażać kulturalnie ty nie możesz przeklinać. W przeciwnym razie twoje słowa nie przyniosą trwałego rezultatu. 

• Dziecko będzie testować granice i próbować je przekraczać, co jest naturalne i na co warto się psychicznie przygotować. 

• Nie wdawaj się z dzieckiem w dyskusje, gdyż bardzo szybko odejdziesz od właściwego tematu rozmowy. Stosuj krótkie i jednoznaczne komunikaty. Kiedy emocje opadną wówczas warto porozmawiać o tym co się wydarzyło, o towarzyszących uczuciach i ewentualnych refleksjach i wnioskach na przyszłość. 

Wychowywanie dzieci jest wielką sztuką i zarazem wyzwaniem dla każdego rodzica. Chcąc dobrze przygotować dziecko do samodzielnego życia poza miłością i akceptacją jego osoby nie może zabraknąć stawiania zdrowych granic i realistycznych wymagań. Drogi rodzicu pamiętaj, że „ czym skorupka za młodu nasiąknie tym na starość trąci.”